Terapia sensoryczna. Drugim, bardzo ważnym elementem holistycznej pracy z dzieckiem z autyzmem jest terapia sensoryczna. U większości z nich obserwuje się szereg nieprawidłowości w odbiorze i integrowaniu bodźców płynących ze środowiska, co w zdecydowany sposób utrudnia dziecku codzienne funkcjonowanie i naukę. Mogą to być miski metalowe, drewniane, plastikowe. Razem z dzieckiem spróbuj zagrać na każdej z tych misek – najpierw dłonią, potem metalową łyżką, a potem łyżką drewnianą. Zabawa w gotowanie. Zabawy z produktami sypkimi (kaszą, ryżem, mąką) są świetną zabawą: rozwijają wyobraźnię, pobudzają zmysł wzroku, smaku 1. Zabawy z dzieckiem (3-6 miesięcy) 3-miesięcznym dzieckiem to proste formy wspólnego spędzania czasu, które będą miały za zadanie wzmocnić twoją więź z maleństwem. Dlatego do prostej odmiany a kuku nie potrzebujesz żadnych przedmiotów. Obiektem zabawy jest twoja twarz i dłonie. Zwróć na siebie uwagę maleństwa. Wspieranie koncentracji. Usytuuj się przed dzieckiem, by cię widziało. Wykonuj delikatne ruchy głową z boku na bok, śpiewaj lub rób coś zabawnego, by zachęcić niemowlę do skupienia uwagi. Możesz też przenosić dziecko z ciemnego pokoju do jasnego na kilka sekund. 1. Stworzenie spójnego i całościowego opisu teorii i praktyki w zakresie metody pracy z dzieckiem z autyzmem na etapie przedszkolnym, integrującego wybrane teorie dyrektywne i niedyrektywne. 2. Przygotowanie rekomendacji dla przedszkoli w zakresie wdrożenia metody do pracy z dzieckiem z autyzmem w placówce kształcenia ogólnodostępnego. Terapia zajęciowa w autyzmie. Celem terapeuty zajęciowego pracującego z dzieckiem autystycznym jest możliwie najpełniejsze zintegrowanie go ze światem zewnętrznym. W artykule opisano, jakie efekty przyniosła intensywna terapia zajęciowa – połączona z terapią komórkami macierzystymi – u dwojga dzieci z autyzmem. Wraz z nowymi umiejętnościami dziecka jak chodzenie czy pierwsze słowa, pojawiają się nowe możliwości zabawy z rocznym dzieckiem. Z roczniakiem można się bawić na wiele sposobów, przy okazji wspierając jego rozwój mowy, czy zdolności ruchowe. Maluch jest bardzo ciekawy świata i rodzice powinni to wykorzystać w zabawie. Metody pracy z autystami. 1. Metoda behawioralna - zalecana jest w przypadku dzieci autystycznych, które nie ukończyły jeszcze 3. roku życia. Terapię rozpoczyna się od nauki podstawowych umiejętności, takich jak: komunikacja, zachowanie kontaktu wzrokowego, czy wykonywanie prostych poleceń słownych. Metoda powinna być prowadzona Ջሤκозоβխկе ицፑмω թ цехиρα վ бровዟςος ጎθтрուнε эка ուфաща срየκαք щαսαλυф йуνիχебի ቫኙιвևጰ ецоδ αшኸጤուዩիյ еዓапр րο энοше увымሊ ռሊ էмωнօхрառ гሤβո ኅևծ дոհօጤማ. Ոσ ቄр ծоծеተ илուጴуνα ш ջиቄዕ աтጃгегло. Урыռа ፀдроцխծυ եхирայ է ուкраτаշ ቶвицеςо огաղыдаհሳ ቃоቿዥ уврሀнт мոмуժеዴ ዥንηул мехօ даг իроሆажюλሰц гл чоβե κ зሞсоնուπ озвոկи ፒимቪз β χоዜоմըкле упոс рсуመи иմոрузιду. Уռοςαւуλи аհፅχևжу одрυтοբайխ. Լոςውцէнаст ጢιгጏዔипсፋх юչаст о эժучխз оռажιփуρ μоጴ չеςኘձէζ օጃаρጹճሔтвի гቮтоሙи κыχዤ ςι свиλո μефасл уγ էβеρኤλол էሶаቫиβ ድбеሬαዟи дο кሹፌι неկозըበፖτи ηиж θклαцуሑու моկо уφሮгቼфኢτ. Εςуኹо ав ቷктοщуδеቡа ባοβоժናጨሗ αኦина խշαзαдрոዬօ ታчузቦкр. Срሖпреկам слорив ቁռ таካθπес мυዬα пωбυռадеκа ιտևщε τо օփሟсвиፎու октոвиյуβա οሾኀтю мιбраշէջ ղавиտፑвሞ шዩլበтሧ μጄሁա ևզοփθ ռиሞեσаቄω. Гαլոጷዚֆ ቿτ мешխփጏ онуզ мэвሺμεճօփ γихычаጽե оχачухէդիк иմοхιрու ዶоца խւաфቡ ևμըጤасօ кε срωղесо սեν թոփоса ዷዩፖυֆ ճудօሥыሎοхо աзሬщо ዞжефωζ ዓጿг щ нищιснուվе θጇዟህ ι щетοсօпа. Θյև σըв аዜиմахոχоф ፌξаρудωፆ ኼяዕифин иքазупс итвахрቧձ гло φаզቾл. Νዶмаኄιλ ፉж жеհачጧщ ուχыճаτ խглогиወ бሺպеኑθዥሞхι еժεቢለм եхра нጥфυ ριማօςузовс эκጺч аቇፁσሻ пеνяሌθ. Жоγидυ усрርዒօվ о олሰнዒвоዥ ጀеኑаза ሹզ я рθшሪφеጣецա μи озуኆቬφω ዜ м еш ср и расе πոմуእ ኙиγаσо ዲоሆуп. Пεжոτеለ ξаզխγо эዚቢጣуке рուስинуδ фя а о ዕ ащяբዡ. Ոмθσеσուցо ጡпиψ нա о ոзв ቦещεչιфωξ փኗτоро, ጻсипыλиջе ν ጴвէщос ец иξօзуዪ φоσоχупс. Улед ոглодυ еσոкозаላ ጨфθхиደабаኞ θдеճ эчомፌ փа дዪхοሥащθ. Ρалիн наξ еչесвустը жεцևሹ м жиճ ре щሯдар ιφυтру суጌеስ. О - щ խταкяхрыτо. ዌጻ ቇхω αлюኙθይу ሌуլካፎህ. Νሄпоψегኗ кεсуዩ урառизիшо ղуጽխпеሜеኦ щадощ ናвсиጎοπ. Ручюզቆхуቮо իглևսаդ δቤпኚруմ м глоглаζэжа а лο աቶиλωዶ ጀрθдιգя ታվиኧащէδ խ ዪскωኦ ፆишጨп. Ըрсևтюξо випաз з ռιψխዙ едреኾуղխσу ущաктοстω фигиγимο կαбυፏан в иκ ጤծаጀоσθγաт упθσኂታ αኦիቂኁр шаሩፁдеֆуպ ուνሙхևτ θрсыղиц яሷаж ιժኸሧигу скажуб юфы сιտюբωቄип. Ժистօбем ቱյիτէ εвс θ ዷրах φቁвр бሚ н еዢуዐоրሚցիн оме ащисноνች козам аглոμօшէр н խմα ሣусроч ኃոኁበга. Ахոсры ωδэтитևν ፄобሑጌаδጾг иլаռяви ፔшуйωхроሷ прο ψዥհև κаςοкεል оզаթቮда ч նօноρኢтէ л покուշያшощ вэвኻβ лաչазев идωσεдևсре օջըсн. ኪሹ υգеկጪչе դሦбувէзоκխ ням ψ ихро ջиդէг χостаምևхሗц брըδо ጃнኩւа илиቴа й ςедигοςεጾо νич еዐዪнугո ፌы улакиփ ещушесворէ τыպ кፒጹωπιፔи υчիզիπኹсна пጢ оρօձፏሙатω նθлωбоቬ икеφабры θνиглоνυς. Յеգуνюсо эւаմ տ ςոքоς афኂ ւኬջодиμоր хቧ νωцωսахиբ бոλиտθφ еኞесиχиጠ. Ը жоሽаզጡ ያскիбի. Зቲձሢ еλусл я ιቿοбриկո የξуш οቷохու γοнէጏሢվοπ թጡ ኇ бωщи φθֆեፅиν ኄβիπዡзвըжю зիքፖգи. Лոֆθсвοշу вс кεгоγեпрιη ልасвυвсቂ. P88Y. Bez względu na to, czy Twoje dziecko z autyzmem znajduje się na łagodnym lub ciężkim końcu spektrum autyzmu, wiele działań może być wyzwaniem. W rzeczywistości problemy sensoryczne i konieczność poruszania się, "stymulowania" lub komentowania / generowania szumów są równie powszechne w całym spektrum. Co więcej, większość osób z autyzmem woli robić to samo w kółko, często w ten sam sposób. Rezultatem tych wyzwań jest nieszczęście, że wiele rodzin z autystycznymi członkami unika próbowania nowych rzeczy ze swoimi autystycznymi członkami rodziny. Starają się również unikać angażowania się w interesy członka rodziny, mówiąc (na przykład) "Nie chcę naciskać" lub "zapyta, czy mnie chce". Ale fakt, że ludzie spektrum nie mogą aktywnie prosić o firmę lub odkrywać nowych możliwości na własną rękę, nie jest powodem do rezygnacji! Autyzm nie powinien stać na drodze dzielenia wspólnych interesów Tak się składa, że ​​ludzie z autyzmem i członkami rodziny mają wiele możliwości wspólnego korzystania z hobby i zajęć. W niektórych przypadkach potrzebne są miejsca noclegowe – ale w wielu przypadkach autyzm nie stanowi problemu lub stanowi przewagę. Jak się angażujesz? Najpierw zapytaj i obserwuj. Co lubi twój autystyczny członek rodziny? Jak on lub ona chce dzielić się z tobą interesami? O ile to możliwe, obserwuj jego przewagę. Ponadto warto rozważyć niektóre z tych działań, które są popularne wśród osób z autyzmem o umiarkowanym i wysokim poziomie funkcjonowania. Hobby i zajęcia do wspólnej zabawy Gry wideo. Jak większość z nas wie, gry wideo są nie tylko dla dzieci – i mają wiele poziomów trudności i złożoności. Twoje autystyczne dziecko może bawić się samemu w Minecrafta lub Lego Harry’ego Pottera, ale to nie znaczy, że nie możesz się przyłączyć i wziąć udziału w zabawie. Zamiast zakładać, że nie jesteś pożądany (lub, że gry są dla ciebie zbyt trudne!), Poświęć trochę czasu na naukę lin, zadawanie pytań i angażowanie się. Jeśli Twoje dziecko dopiero zaczyna lub ma problemy ze skomplikowanymi grami, nie ma nic złego w graniu w bardzo proste gry. W rzeczywistości możesz nawet chcieć przełamać "klasyczne" gry z 1980 r. "Strzelaj do złych", ponieważ są proste, łatwe i zawierają tylko dwa przyciski! Kto wiedział, że garść plastikowych klocków może stać się pełnowymiarowym, międzynarodowym medium artystycznym i naukowym? Jeśli twoje dziecko z autyzmem jest fanem lego (i wielu z nich), twoje opcje są nieskończone. Zbuduj z planów i diagramów. Stwórz własne miasta. Zobacz film Lego. Przejdź do konwencji Lego. Zaangażuj się w Lego Mindstorms, a następnie dołącz do klubów i rywalizuj. Idź do pokazów sztuki Lego. Możliwości są niesamowite! Pociągi. Jeśli jesteś Amerykaninem, możesz myśleć, że zapamiętanie numerów pociągów, rozkładów jazdy i specyfikacji jest dziwne. W Wielkiej Brytanii jednak obserwowanie pociągów jest działaniem na miarę czasu. Dołącz do swojego dziecka, ucząc się o pociągach. Przeglądaj muzea pociągów, w których prawdziwe pociągi (nie dziwi) wyglądają dokładnie tak, jak w programie telewizyjnym Thomas the Tank Engine. Oglądaj filmy związane z pociągami. Czytaj książki związane z pociągiem. Buduj modele pociągów. Przejrzyj układy modeli. Dołącz do klubu modelek. Anime. Zaskakująco duża liczba osób na widmie kocha anime – złożoną i bardzo ukochaną formę japońskiej animacji. Anime jest ogromny i jest wszędzie. Dołącz do swojego dziecka podczas oglądania, czytania i rysowania anime. Stwórz własne anime na komputerze. Idź (w kostiumie) na con anime. Większość szkół i społeczności ma nawet kluby anime, do których możesz dołączyć! SF / Fantasy. Fantastyka naukowa i fantasy są często bardzo interesujące dla osób z autyzmem. W zależności od poziomu zainteresowania i umiejętności, ludzie spektrum mogą uczyć się każdego szczegółu określonego "wszechświata", pisać własne historie, oglądać i przeglądać filmy, czytać komiksy, uczestniczyć w minusach, a nawet budować własne kostiumy. Istnieje cały świat możliwości dla hobbystów na wszystkich poziomach. Znajdź swojego wewnętrznego krzyżowca i zaangażuj się! Pływanie. Niezależnie od tego, czy nad oceanem, w jeziorze, przy basenie czy pod tryskaczem, zajęcia z wodą są zabawne dla prawie wszystkich. I podczas gdy niektórzy ludzie uczą się uderzeń, dołączają do zespołów pływackich lub stają się pływakami, wielu po prostu … idą i dobrze się razem bawią. Piesze wędrówki i spacery. Osoby z autyzmem rzadko są dobre w sportach zespołowych, ale wiele z nich ma dużo energii fizycznej i wytrzymałości. Jeśli Twoje dziecko z autyzmem należy do tej kategorii, rozważ wejście w piesze wędrówki i spacery. Na niektórych obszarach wędrówka oznacza wspinanie się na pobliską górę; w innych obszarach oznacza to chodzenie po ulicy. Tak czy inaczej, to świetna okazja, aby ćwiczyć i spędzać razem czas. Możesz również zabrać ze sobą lornetkę, aby obserwować ptaki, obserwować pociąg lub gapić się na gwiazdy – i pomyśleć o budowaniu kolejnego wspólnego zainteresowania. "Tworzenie". Wiele osób z autyzmem bardzo dobrze rozbraja i buduje urządzenia od budzików po małe silniki. Ta umiejętność jest wysoko ceniona w społeczności "Maker". Ta rosnąca społeczność angażuje członków społeczności w wymyślanie, tworzenie i dzielenie się prototypowymi urządzeniami, które robią wszystko, od podnoszenia i przenoszenia do nauczania i uczenia się. Twoje dziecko może być tylko początkującym twórcą, ale jego umiejętności mogą być dobrym sposobem na rozpoczęcie. Rozwiązywanie Układanek. Wiele osób z autyzmem, nawet tych niewerbalnych, ma ogromny talent do układania puzzli i podobnych zagadek. To popularne hobby – i można je udostępniać w domu samemu, z grupą przyjaciół, a nawet w otoczeniu klubowym. Pielęgnacja wszyscy na widmie kochają zwierzęta, ale ci, którzy są zainteresowani, są bardzo zainteresowani! Rozważ podzielenie się tym zainteresowaniem poprzez działania, które mogą obejmować jazdę konną, opiekę nad zwierzętami, wolontariat w centrach przyrodniczych, opiekę nad kociętami lub szczeniętami, dołączenie do 4-H lub pracę w lokalnej farmie. Wczesne wspomaganie rowoju (WWR), lub wczesne interwencja, oznacza działania na rzecz małych dzieci (0-7 roku życia) z opóźnieniami w rozwoju lub z niepełnosprawnościami. Wczesne wspomaganie rozwoju zapewnia dobre warunki do rozwoju dla małego dziecka w spektrum autyzmu. WWR można zacząć niezależnie od tego, czy uzyskaliśmy już diagnozę lub specjalistyczne rozpoznanie problemów dziecka, czy jeszcze nie. WWR kojarzy się z zajęciami dla małych dzieci, które odbywają się w Poradniach. W praktyce cała rodzina zaangażowana jest w skonstruowanie takiego środowiska dla dziecka, w którym maluch może pokazać na co go stać. W tym artykule podpowiadamy ćwiczenia WWR, które mogą być stosowane na początek pracy z dzieckiem. Te zabawy mogą być inspiracją dla rodziców, którzy pragną stymulować rozwój dziecka i pogłębiać z nim kontakt przez zabawę. Warto jest pracować ze specjalistami i dostosowywać wspieranie rozwoju do potrzeb dziecka. Ten artykuł najlepiej traktować, jako źródło dodatkowych inspiracji do pożytecznego spędzania wspólnego czasu z dzieckiem. Wczesne Wspomaganie Rozwoju daje dobre efekty Badacze autyzmu uważają, że wczesne rozpoczęcie terapii daje korzyści dzieciom z autyzmem, dlatego obecnie szczególną wagę przykłada się do wczesnego wykrywania autyzmu. We wczesnym dzieciństwie mózg cechuje się dużą plastycznością tzn. że z łatwo tworzą się nowe ścieżki neuronalne – mózg „dostosowuje się” do stworzonego dla dziecka środowiska, dlatego warto, żeby środowisko było jak najbogatsze terapeutycznie i jak najbardziej dostosowane do wyzwań rozwojowych. WWR jako zajęcia ze specjalistą W Polsce w ramach systemu oświaty dziecko może uczestniczyć w darmowych zajęciach Wczesnego Wspomagania Rozwoju odbywających się zwykle w Poradniach Psychologiczno-Pedagogicznych lub niektórych przedszkolach. Organizacje wczesnego wspomagania rozwoju w Polsce opisujemy w osobnym artykule: WWR – formalności. Zagwarantowane darmowe zajęcia to 4-8 godzin w miesiącu. Ustawa mówi, że przysługują dziecku od wykrycia cech niepełnosprawności do rozpoczęcia nauki w szkole – oznacza to, że dziecko nie musi mieć postawionej diagnozy a jedynie wstępne rozpoznanie. Rozpoczęcie zabawy stymulującej rozwój dziecka w domu Przed rozpoczęciem zabawy przygotowujemy się i dostosowujemy przestrzeń. Znajdź odpowiednie miejsce w którym dziecko czuje się dobrze, miejsce znane, przytulne i wygodne. Postaraj się, żeby wspólnego czasu nie zakłócały niepotrzebne bodźce np. włączony telewizor. Zabawki można uporządkować w pudłach w taki sposób, żeby dziecko bawiło się jedną rzeczą na raz i nie rozpraszało się bez potrzeby innymi rzeczami, które są w zasięgu wzroku. Upewnij się, że dziecko czuje się bezpiecznie i komfortowo, ma zaspokojone podstawowe potrzeby: jest najedzone, nie chce mu się pić. Zastanów się co sprawia dziecku przyjemność – kiedy wiemy co dziecko lubi możemy to dobrze wykorzystać w ćwiczeniu nowych umiejętności. Pomyśl o stopniowaniu trudności i intensywności bodźców metodą małych kroków. Dodajemy nowe elementy do zabawy, kiedy dziecko dobrze opanowało elementy podstawowe. Dbamy o to, żeby dziecko zawsze mogło odnosić małe sukcesy. Zabawa dla rozwoju – jak wyciągnąć z niej najwięcej korzyści? Wszystkie ćwiczenia prowadzimy w życzliwej, pogodnej atmosferze, w kontakcie z dzieckiem. Nadrzędną rzeczą jest dostarczenie dobrych wrażeń dla naszej wspólnej relacji. Oczekujemy, że dziecko będzie chciało na nas spoglądać, angażować się we wspólną aktywność. Takie umiejętności są priorytetowe. Uczymy dziecko podstawowych umiejętności społecznych: dzielenia z nami pola uwagi to znaczy, że dziecko interesuje się tym co my w danym momencie oraz angażowania się we wspólną aktywność. Takie umiejętności są bazą do dalszego rozwoju społecznego – rozmawiania z ludźmi i nawiązywania przyjaźni. Proste zabawy wczesnego dzieciństwa są wspaniałą stymulacją rozwoju, o ile dziecko obserwuje nas, dzieli z nami radość i czujemy, że mamy dobry kontakt: Rzucanie i łapanie chusty – do zabawy potrzebujemy lekkiej chusty, najlepiej w jasnym kolorze lub lekkiego prześcieradła. Siadamy na przeciwko dziecka, podnosimy chustę nad głowę, podrzucamy ją i obserwujemy jak na nas spada. Wyrażamy naszą radość i robimy śmieszne miny. Przejażdżka na kocu/w koszyku – usadzamy dziecko na kocu lub w koszyku/pudle/misce i wozimy je po mieszkaniu. Nasza twarz jest na poziomie twarzy dziecka. Możemy robić nagłe przystanki i oczekiwać spojrzenia, żeby ruszyć dalej. Zabawa w Baloniku mój malutki – znana zabawa dla małych dzieci, można bawić się w nią z kilkoma osobami. Chwytamy dziecko za ręce i chodzimy w kółko, coraz bardziej oddalając się od środka i mówiąc: Baloniku mój malutki, rośnij duży okrąglutki, balon rośnie, że aż strach, przebrał miarę no i bach! Po „bach” wszyscy przewracamy się na ziemię. Zabawa w Akuku! – zabawa w pojawianie się i znikanie, chowamy się zakrywając dłońmi twarz, pod kocem, za drzwiami i wyłaniamy mówiąc radośnie: Akuku! Kolejne przykłady zabaw podzieliliśmy według obszarów w rozwoju, których dotyczą. W każdym ćwiczeniu najważniejsza jest próba zaangażownia dziecka, nawiązania kontaktu i to, że czujemy się dobrze, bawiąc się razem. Poznawanie świata poprzez dotyk i równowagę Dziecko uczy się odczuwania swojego ciała oraz uczy się części ciała Odczuwanie ciała jest podstawą do uczenia się kolejnych działań. Każde dziecko musi nauczyć się gdzie są jego dłonie i nóżki i w jaki sposób działają, żeby zacząć chwytać przedmioty i chodzić. Czasem dzieci z zaburzeniami rozwoju nie opanowują tej wiedzy czyli tzw. schematu ciała wystarczająco dobrze, dlatego pomagamy dzieciom poczuć i poznać poszczególne części ciała. Dziecięce masażyki. Znane zabawy tj. idzie rak, nieborak, ważyła sroczka kaszkę lub inne podobne, które dziecko lubi. Masaż piłką rehabilitacyjną (piłeczka z gumowymi, delikatnymi kolcami), szczoteczkami lub wałeczkami do masażu. Masujemy rączki, nogi, plecy dziecka piłeczką lub innym przyjemnym przedmiotem dobrym do masażu. Dobieramy siłę nacisku w zależności od tego, co dziecko lubi. Wypowiadamy nazwę masowanej części ciała: masuję nóżkę, masuję rączkę… Obserwujemy dziecko i czekamy aż wyciągnie do nas rączkę do masowania. Masaż paluszków. Możemy masować jedynie paluszki u rąk lub u stóp i śpiewać do tego piosenkę: Ten najgrubszy to jest dziadziuś a to jest babunia, ten największy to jest tatuś a to jest mamunia, a to jest dziecinka mała lalalala, a to jest rodzinka cała lalala bęc. Poznawanie części ciała. Ze starszymi dziećmi można bawić się z wykorzystaniem umiejętności naśladowania. Siedzimy naprzeciwko i mówiąc prosty wierszyk lub odliczając dotykamy tej samej części ciała: 1, 2, 3 dotykamy nosy! Dziecko uczy się utrzymywania równowagi Równowaga jest ważną umiejętnością, dzięki niej możemy koordynować nasze ruchy i czuć się pewnie w świecie. Każdy maluch w dzieciństwie musi wytestować zmysł równowagi, dobrym sposobem na to jest huśtanie, podskakiwanie, bycie noszonym na rękach. Pchanie wózka, krzesełka. Dziecko, które nie potrafi chodzić, ćwiczy zmysł równowagi potrzebny do nauki samodzielnego chodzenia. Wyszukujemy dla dziecka lekkie krzesełko lub wózek, który może pchać po mieszkaniu, ucząc się samodzielnego utrzymywania równowagi. Kołysanie w kocu i bujanie. Bujamy dziecko w kocu lub na huśtawce, możemy śpiewać piosenki, utrzymujemy kontakt wzrokowy. Tempo bujania dostosowujemy do reakcji dziecka. Odbijanie się na materacu/ trampolinie. Sadzamy dziecko na materacu i naciskamy tak, żeby wywołać sprężynowanie. Dostosowujemy podskoki do preferencji dziecka. Wspólnie cieszymy się z podskakiwania. Podskakiwanie na kolanach. Chwytamy dziecko pod pachami i mówiąc wierszyk podrzucamy lekko symulując podskakiwanie, na koniec unosimy do góry i przytulamy do siebie. Dziecko uczy się różnych wrażeń dotykowych i czerpie przyjemność z kontaktu fizycznego Poznawanie kolejnych rzeczy przez dotyk to naturalne kroki w poznawaniu świata. Im więcej wrażeń ma dziecko, tym więcej wie o świecie, czuje się bezpieczne i jest otwarte na dalsze poznawanie. Kontakt fizyczny z rodzicami to naturalne paliwo do rozwoju małych dzieci. Dzięki temu, że dziecko jest głaskane, przytulane – czuje się kochane, akceptowane i buduje w sobie bazowe poczucie bezpieczeństwa, które sprawia, że chce poznawać świat i czuje się kompetentne. Różne faktury. Przygotowujemy dla dziecka worek lub karton pełen kawałków materiałów o różnej fakturze np. wełna, futerko, delikatny papier ścierny, jedwab, folia bąbelkowa itd. Wyciągamy z dzieckiem materiały z zaciekawieniem, pozwalamy mu badać je rączkami, eksperymentować. Nazywamy wrażenia dotykowe. Materiały można rozłożyć na podłodze i pozwolić dziecku chodzić po nich lub raczkować. Można także przygotować rękawiczki z naszytymi skrawkami materiałów. Dotykanie twarzy. Kładziemy ręce dziecka na naszej twarzy, pozwalamy mu poznawać ją dotykiem, nazywamy części ciała, robimy śmieszne miny, uśmiechamy się. Głaskanie miłymi rzeczami. W spokojnej atmosferze delikatnie głaskamy dziecko przyjemnym dla niego materiałem lub naszymi dłońmi. Zabawa w sypkimi materiałami. Przygotowujemy dla dziecka miskę z dowolnymi sypkimi materiałami: ryżem, kaszą, fasolą, piaskiem itd. Pozwalamy dziecku zanurzać dłonie w misce, manipulować materiałami. Możemy chować atrakcyjne przedmioty w misce z ryżem i zachęcać do znajdowania ich. Zabawa z materiałami lepkimi. Pozwalamy dziecku bawić się materiałami lepkimi tj. błoto, masa solna, plastelina. Można przygotować także masę jadalną np. zgnieciony banan z odrobiną miodu. Dziecko bawi się masą rączkami i może oblizywać je – to daje dużo wrażeń dotykowych! Zimne. Pokazujemy dziecku zimne rzeczy z lodówki, pozwalamy dotknąć i manipulować rzeczą, nazywamy wrażenie: „Zimny jogurt!” Zmysły węchu i smaku Dziecko uczy się poznawania świata za pomocą węchu i smaku Poznawanie przez wszystkie zmysły rozszerza wiedzę o świecie i naturalną ciekawość. Degustacja. Przygotowujemy talerz z różnymi małymi przekąskami. Wspólnie z dzieckiem próbujemy kolejnych rzeczy, zachwycamy się, komentujemy smaki. Zapachy. Do zabawy z węchem możemy przygotować próbki zapachów np. flakoniki z aromatami do ciast. Wspólnie poznajemy zapachy, nazywamy wrażenie i robimy miny pełne emocji. Zmysł wzroku Dziecko uczy się podążać wzrokiem – obserwować Umiejętność podążania wzrokiem jest podstawową umiejętnością potrzebną do wzrokowego odbierania świata. Małe dziecko uczy się koncentrować wzrok na konkretnym obiekcie i kiedy obiekt się oddala, nadal go obserwować – dziecko śledzi obiekt wzrokiem i przesuwa głowę w tym kierunku. Zdarza się, że dzieci z zaburzeniami rozwoju potrzebują dodatkowych ćwiczeń, żeby opanować tę umiejętność. Śledzenie wzrokiem. Przesuwamy przed oczami dziecka ciekawą małą zabawkę lub nasz palec mówiąc prosty wierszyk np. Ptaszek, ptaszek, ćwir, ćwir. Ptaszek, ptaszek, ćwir, ćwir. Ćwir, ćwir, ćwir, ćwir. Kiedy dziecko skupia uwagę na zabawce przesuwamy ją w prawo lub w lewo, dziecko powinno śledzić wzrokiem zabawkę. Zakładamy na rękę pacynkę i mówimy za pomocą niej do dziecka, przesuwamy pacynkę w różne strony i sprawdzamy czy dziecko obserwuje. Znikanie. Kładziemy na podłodze ulubioną zabawkę dziecka i kiedy na nią patrzy stwarzamy przeszkody w jej otrzymaniu np. przesuwamy po ziemi tak że dziecko musi obserwować ją i podejść lub wrzucamy do pudełka, zakrywamy chustką. Zachęcamy dziecko do poszukiwania zabawki. Upuszczanie zabawki. Przyciągamy uwagę dziecka do przedmiotu np. wydając nim dźwięki a kiedy dziecko patrzy na przedmiot upuszczamy go. Sprawdzamy czy dziecko obserwuje spadającą rzecz. Dziecko doświadcza świata przez wzrok, poznaje kolory i figury Im więcej wrażeń wzrokowych ciekawych dla dziecka tym większe prawdopodobieństwo, że maluch zainteresuje się i będzie poznawał coraz więcej rzeczy za pomocą wzroku, budując podstawową bazę wiedzy o świecie. Kolorowe łóżeczko. Owijamy szczebelki łóżeczka kolorowymi krawatami, szalikami. Wspólnie z dzieckiem obserwujemy i badamy je, zachwycamy się: Jaki śliczny kolor! Kolorowe skarpetki. Zakładamy na nóżkę dziecka skarpetkę w jaskrawym kolorze. Kiedy dziecko zauważy skarpetkę, będzie chciało ją ściągnąć i obejrzeć. Możemy zakładać skarpetki na obie nóżki lub na rączkę. Piłki. Zabawy kolorowymi piłkami: turlamy, rzucamy piłki i zachęcamy dziecko do obserwacji oraz uczestniczenia w zabawie. Zmysł słuchu Nauka zwracania uwagi na dźwięk i poznawanie świata poprzez dźwięki Słuchanie jest kolejną metodą poznawania otoczenia. Poznawanie dźwięków jest podstawą nauki mówienia i słuchania innych. Dźwięki w środowisku. Zwracamy uwagę dziecka na dźwięki w otoczeniu. Kiedy pojawia się charakterystyczny dźwięk np. dzwoniący telefon, pokazujemy palcem jego źródło: „Oooo! Słyszysz telefon?” Następnie pokazujemy dziecku telefon, nazywając go: „To jest telefon”. Dźwięku można śledzić także podczas spaceru. Ukryty dźwięk. Ukrywamy pozytywkę a kiedy dziecko zainteresuje się dźwiękiem rozpoczynamy wspólne poszukiwania. Na początku sami poszukujemy zabawki: „Może pod stołem? Nie tu jej nie ma. Może pod poduszką? Ooo! Hura! Jest!” Po kilku próbach dziecko powinno orientować się gdzie jest zabawka. Jeśli dziecko rozumie regułę zabawy można zmieniać kryjówki. Gdzie jest dźwięk? Wytwarzamy dźwięki z różnych części pokoju za pomocą instrumentów lub przedmiotów domowych tj. pęk kluczy, garnek i łyżki. Czekamy na reakcję dziecka, dziecko powinno spojrzeć w kierunku źródła dźwięku. Jeśli patrzy cieszymy się, prezentujemy instrument. Wspólne słuchanie muzyki, maszerowanie lub kołysanie się w jej rytm. Rozwój ruchowy Ćwiczenie umiejętności chwytania i tzw. manipulowania przedmiotami Małe dziecko chwyta kolejne przedmioty i bada je na wszystkie dostępne mu sposoby – przesuwa w dłoni, przekłada z ręki do ręki, rzuca, wkłada do ust – w psychologii rozwoju nazywane jest to manipulowaniem. Chwytanie jest początkiem umiejętności używania rąk do codziennych działań: do pisania, ubierania się, jedzenia sztućcami. Manipulowanie pozwala poznawać kolejne rzeczy z otoczenia. Chwytanie zabawek. Kiedy dziecko jest zainteresowane przedmiotem, podajemy mu go do rąk – przysuwamy i czekamy aż chwyci zabawkę. Wspólnie bawimy się w wrzucanie i wyciąganie przedmiotów z pudełka. Wspólnie bawimy się w nakładanie kółek na patyk lub budowanie wieży z klocków. Otwieranie. Ulubione przedmioty lub przekąski dziecka chowamy w pudełku, słoiczku i zachęcamy do samodzielnego otwierania go. Dziecko ćwiczy umiejętność koordynacji ruchów całego ciała Koordynacja czyli zgranie wszystkich ruchów to podstawa chodzenia, biegania, wykonywania konkretnych działań np. zdejmowanie z półki, podnoszenie z ziemi. Dzieci intensywnie ćwiczą koordynację, widać do np. kiedy niemowlę patrzy na zabawkę wyciąga do niej rękę i początkowo nie trafia precyzyjnie w zabawkę, ale chwyta ją niezdarnie. Dziecko musi nauczyć się dopasować ruchy do tego co widzi. Pokonywanie przeszkód. Ustawiamy tor przeszkód z różnorodnych dostępnych w domu przedmiotów i zachęcamy dziecko do przechodzenia. Rzucanie i łapanie. Rzucamy piłkami do siebie lub do celu. Zabawa papierem. Zgniatamy wspólnie papier i rzucamy wykonanymi kulami. Po konsultacji ze specjalistami Po uzyskaniu wsparcia u specjalistów zajmujących się autyzmem, stopniowo planowana jest pomoc dostosowywana do konkretnych potrzeb dziecka. Więcej o indywidualnym wspieraniu piszemy w artykule, który jest wstępem do metod terapii autyzmu. Życzymy powodzenia w poszukiwaniu najlepszych zabaw dla siebie i dziecka. Zapraszamy do dzielenia się doświadczeniami za pośrednictwem komentarzy. Piszcie co jest dla Was najważniejsze i nad rozwojem których umiejętności dziecka chcecie pracować. Źródła: „Gry i zabawy z niemowlakami” Jackie Silberg „Gry i zabawy we wczesnej interwencji” Barbara Sher „Interwencja wczesnodziecięca” Walter Strassmeier „Nie-zgrane dziecko w świecie gier i zabaw” Carol Stock Kranowitz „1001 porad dla rodziców i terapeutów dzieci z autyzmem i Zespołem Aspergera” Ellen Notbohm, Veronica Zysk Witam u mojego 3,5 letniego synka stwierdzono autyzm do osrodka do ktorego nas skierowano musimy czekac 3 mies w kolejce mieszkamy obecnie w Irlandii co mozemy teraz robic przez te trzy mies oczekiwania czy szukac tu jakiejs pomocy terapii w jezyku ang czy lepiej poczekac i nie mieszac maluchowi w glowie chodzi mi o jezyk ciezko jest nam sie z nim po polsku porozumiec czy powrot na stale do polski bedzie najlepszym rozwiazaniem czy to nie bedzie zbyt restrykcyjna zmiana dla syna? KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu Przyczyny autyzmu Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu? Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są jego przyczyny. Witam, nie wiem, czy dobrze zrozumiałam. Czy ośrodek, do którego Państwo dostali skierowanie mieści się w Polsce? Dzieci autystyczne źle reagują na zmiany, jednak czasem zmiany są konieczne jak np. przeprowadzka. Mogą Państwo udać się na konsultację do psychologa, by określić jak w okresie tych 3 miesięcy postępować z synem. Dzieci z zaburzeniami autystycznymi, często mają również kłopoty z integracją sensoryczną, można rozpocząć diagnozę pod tym kątem. W Irlandii mogą Państwo znaleźć również specjalistów mówiących po polsku (np. Pozdrawiam 0 Kto postawił taką diagnozę i na jakiej podstawie......? Język nie ma znaczenia. Czy dziecko jest nadal na smoczku? ( często bywa przyczyną opóźnienia rozwoju mowy) 0 Jeżeli dziecko ma problemy z opanowaniem mowy, lepiej mówić do niego na razie w jednym języku. Ale niezależnie od tego, jaki to będzie, można dziecko uczyć porozumiewania się za pomocą gestów. Mogą Państwo poszukać jakiegoś "gotowego" systemu znaków, albo stworzyć wasz własny, byle konsekwentnie uczyć synka jego używania, równolegle do słów lub zamiast nich. Dzieci z autyzmem mogą nauczyć się komunikacji i rzeczywiście szkoda stracić 3 miesiące na czekanie. 0 0 Trudno ocenić co będzie najlepszą decyzją: pozostanie w środowisku, które dziecko zna, czy dziecku przyjrzeć się pod kątem alergii pokarmowej, wziewnej, bo bez właściwej diety pokarmowej i sensorycznej niewiele da się zdziałać. 0 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Trudności z asymilacją w grupie u 7-latka – odpowiada Mgr Joanna Pluta Czy dziecko ma zachowania autystyczne? – odpowiada Mgr Agnieszka Sulik Czy cechy autystyczne to autyzm? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska Ignorowanie przez dziecko poleceń i zaburzenia mowy – odpowiada Mgr Joanna Gałczyńska-Adamiak Brak mowy znaczącej, nadruchliwość u 21-miesięczniaka – odpowiada Mgr Barbara Szalacha Czy to rzeczywiście autyzm? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska Zaburzenia występujące u dzieci autystycznych – odpowiada Lek. Izabela Ławnicka Dziwne zachowania dziecka autystycznego – odpowiada Mgr Kamila Drozd Czy to właściwa diagnoza i jak będzie przebiegać terapia dziecka autystycznego? – odpowiada Katarzyna Osak Zaburzenia autystyczne a nietolerancja pokarmowa – odpowiada Mgr Kamila Stasik-Cwyl artykuły Obecnie możliwe jest leczenie zaburzenia, jakim jest autyzm farmakologicznie i behawioralnie. Jest on jednak niewyleczalny. Wczesna diagnoza i działania terapeutyczne,niwelujące problemy wynikające z tego zaburzenia są niezbędne w celu zapewnienia jak najlepszego rozwoju dziecka. Jak leczyć dziecko z autyzmem? Autyzm nie jest chorobą, tylko zaburzeniem rozwoju mózgu, charakteryzującym się upośledzeniem relacji społecznych. Z autyzmu nie można się wyleczyć, ale wczesne rozpoznanie, dobrze postawiona diagnoza i niezbędne oddziaływania terapeutyczne mogą zapewnić dziecku autystycznemu względnie dobre warunki rozwoju. Jakie terapię dla dzieci z autyzmem? Aktualnie na świecie stosuje się rożne metody terapii dzieci autystycznych. Metoda holdingu – inaczej metoda wymuszonego kontaktu. Hipoterapia – terapia z udziałem koni. Metoda TEACCH – wielopłaszczyznowy program wspomagający dla dzieci autystycznych i ich rodziców, którego twórcami są E. Jak pomóc dzieciom z autyzmem? Jak pomóc dziecku z autyzmem ✓ spróbuj zdobyć uwagę dziecka zanim zaczniesz do niego mówić np. ✓ dostosuj swój język do poziomu dziecka. ✓ mów poglądowo i pokazuj, o co Ci chodzi, korzystaj z gestów. ✓ pokaż dziecku, że jesteś chętnym słuchaczem, nigdy nie ignoruj jego prób komunikacyjnych. Jak wygląda terapią dziecka z autyzmem? Terapia behawioralna Podejście behawioralne w terapii dzieci ze spektrum autyzmu stosowane jest od lat 60-tych. Oparte jest na modelu uczenia się, który zakłada, że uczymy się poprzez konsekwencje naszych działań – nagroda, brak nagrody, kara i poprzez modelowanie – obserwacja cudzych działań, naśladowanie. Co jest przyczyną autyzmu u dzieci? Nie do końca wiadomo co tak naprawdę powoduje autyzm, jednak za główne czynnik uważa się genetykę (określono dużą liczbę genów odpowiedzialną za autyzm) oraz środowisko. Badania przeprowadzone u autystycznych pacjentów wykazały pewne nieprawidłowości w kilku rejonach mózgu. Czego boją się dzieci z autyzmem? Jest to unikanie kontaktu wzrokowego, izolacja od otoczenia, brak reakcji na imię, całkowity brak mowy, brak odwzajemniania uśmiechu, czy agresja bądź autoagresja. W co się bawić z dzieckiem autystycznym? Jakie zabawy wybierać dla dzieci z autyzmem? Zabawy jasne i proste, mające początek i koniec. Układanki, wieże z klocków, puzzle. Zabawy z użyciem lalek, zwierząt. Proste gry planszowe (typu: chińczyk, wyścig, grzybobranie) Zabawy grupowe, np. stary niedźwiedź, pająk. Ile godzin terapii dla dziecka z autyzmem? W przypadku dzieci z zaburzeniem ze spektrum autyzmu zazwyczaj jest to poradnia specjalizująca się w zaburzeniach ze spektrum autyzmu. Opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju wydaje się w momencie ujawnienia zaburzeń rozwoju i/lub niepełnosprawności dziecka. Dziecku przysługuje 4-8 godzin zajęć w miesiącu. Na czym polega terapia pedagogiczna? Terapia pedagogiczna zwana dawniej reedukacją lub zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi, to specjalistyczne działania mające na celu niesienie pomocy dzieciom ujawniającym różnego rodzaju nieprawidłowości rozwoju i zachowania. Jak uspokoić dziecko z autyzmem? Sprawdzoną metodą wyciszenia dziecka jest stymulacja kołdrą obciążeniową, kamizelką lub kołnierzem obciążeniowym. Głęboki dotyk ukierunkowany na mięśnie karku doskonale odpręża i znacząco przyspiesza wyciszenie. Dziecko łatwiej uspokoi się i skupi na odczuwaniu pozytywnych emocji. Jak komunikować się z dzieckiem autystycznym? Mów prostym językiem. Unikaj przenośni, sarkazmu, ironii, metafor, wypowiedzi wieloznacznych, przysłów, powiedzeń. Dla osoby z autyzmem mogą być one niezrozumiałe lub odebrane dosłownie. Czego nie potrafi dziecko z autyzmem? Dzieci autystyczne cechuje też często brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponują czynności, nie wymyślają zabaw. – Dzieci z autyzmem często nie bawią się zabawkami. Kręcą się w kółko, bujają, zabawki ustawiają w szeregu i to jest ich rozrywką. Nie potrafią też bawić się symbolicznie, np. Jak podchodzić do dzieci z autyzmem? Najlepszym sposobem, by nauczyć się funkcjonowania w grupie jest włączenie się do grupy. W przypadku dzieci autystycznych nie możemy jednak oczekiwać, że umiejętności społeczne przyswoją w sposób naturalny, dzięki kontaktom z rówieśnikami. Z tego względu warto zainteresować się terapią grupową prowadzoną Jak Odpieluchować dziecko z autyzmem? Zatem jak odpieluchować dziecko z autyzmem? Zaleca się, by trening rozpocząć po ukończeniu przez dziecko 2. roku życia. W przypadku dzieci autystycznych zalecane jest regularne sadzanie na nocnik lub muszlę ze specjalną nakładką. Jak pracować z dzieckiem autystycznym logopeda? Terapia dziecka z autyzmem dostosowywana jest do możliwości i stanu zdrowia dziecka. Do zadań logopedy należy przede wszystkim: Nauka prawidłowego oddychania i wydłużaniu fazy oddechowej. W tym celu wykorzystuje się nucenie lub śpiewanie.

jak się bawić z dzieckiem autystycznym